• வடு – மாம்பிஞ்சு

• இளநீர் – முற்றாத தேங்காய்

• மூசு – பலாப்பிஞ்சு

• நுழாய் – இளம்பாக்கு

• கவ்வை – எள் பிஞ்சு

• கருக்கல் – இளநெல்

• குரும்பை – தென்னை, பனை பிஞ்சு

• கச்சல் – வாழைப்பிஞ்சு

தமிழ், சொல் வளமுடையது, தமிழ்நாடு பொருள் வளமுடையது என்பதைப் பாவாணர், சொல்லாய்வுக் கட்டுரைகள் என்ற நூலில், ‘தமிழ்ச் சொல்வளம்’ என்னும் கட்டுரையில் எடுத்துரைக்கிறார்.

• தாள் – நெல், கேழ்வரகு முதலியவற்றின் அடி

• தண்டு – கீரை, வாழையின் அடி

• கோல் – நெட்டி, மிளகாய்ச் செடியின் அடி

• தூறு- குத்துச்செடி, புதர் முதலியவற்றின் அடி

• தட்டு (அ) தட்டை – கம்பு, சோளம் முதலியவற்றின் அடி

• கழி – கரும்பின் அடி

• கழை – மூங்கிலின்

• அடி – புளி, வேம்புவின் அடி

• கவை – மரத்தினின்று பிரியும் மாபெரும் கிளை

• கொம்பு (அ) கொப்பு – கவையின் பிரிவு

• கிளை – கொம்பின் பிரிவு

• சினை – கிளையின் பிரிவு

• போத்து – சினையின் பிரிவு

• குச்சி – போத்தின் பிரிவு
• இணுக்கு – குச்சியின் பிரிவு

• புளி, வேம்பு – இலை

• தென்னை – பனை

• நெல், புல் – தா ள்

• காய்ந்த இலை – சருகு

• சோளம், கரும்பு – தோகை

• (பூம்பிஞ்சு -பூவோடு கூடிய இளம்பிஞ்சு, பிஞ்சு – இளம்காய்)

• வடு – மாம்பிஞ்சு

• இளநீர் – முற்றாத தேங்காய்

• மூசு – பலாப்பிஞ்சு

• நுழாய் – இளம்பாக்கு

• கவ்வை – எள் பிஞ்சு

• கருக்கல் – இளநெல்

• குரும்பை – தென்னை, பனை பிஞ்சு

• கச்சல் – வாழைப்பிஞ்சு

• தாவரங்களின் குலைப் பெயர்:

• கொத்து – அவரை, துவரை

• கதிர் – கேழ்வரகு, சோளக் கதிர்

• குலை – கொடி முந்திரி

• அலகு (அ) குரல் – நெல், தினைக் கதிர்

• தாறு – வாழைக்குலை

• சீப்பு – வாழைத் தாற்றின் பகுதி

• சூம்பல் – நுனியில் சுருங்கிய காய்

• சிவியல் – சுருங்கிய பழம்

• சொத்தை – புழுபூச்சி அரித்த காய் (அ) கனி

• வெம்பல் – சூட்டினால் பழுத்த பிஞ்சு

• அளியல் – குளுகுளுத்த பழம்

• அழுகல் – குளுகுளுத்து நாறிய பழம் (அ) காய்

• சொண்டு – பதறாய்ப் போன மிளகாய்

• கோடான்காய் (அ) கூகைக்காய் – கோட்டான் அமர்ந்ததினால் கெட்ட காய்

• தேரைக்காய் – தேரை அமர்ந்ததினால் கெட்டகாய்

• அல்லிக்காய் – தேரை அமாந்ததினால் கெட்ட தேங்காய்

• ஒல்லிக்காய் – தென்னையில் கெட்ட காய்

• மேற்குறித்த பெயர்கள் மூலம், தமிழின் சொல்வளத்தையும் தமிழ்நாட்டின் பொருள் வளத்தையும் நன்கு அறிய முடிகின்றது.